Ayrılık rüzgar gibidir

Biliyor musun? Az önce aklımdaydı
Bir fırsatını bulup kitapçıya uğrayacaktım.
Nasıl oldu unuttum. Yine parka yönelmişim.
Parkla aşinalığımız uzun yıllara dayanır
Senin gibi…

Güneş başını eğmiş göz kırpıyordu
Sarı ışıkları apartmanları kucaklarken
Hüzünler sarıyordu her yanımı
Nerdeyse servilerin dalları yere değerken
Bitmeyen hışırtılarla kayınlar başını eğerken
Servilerde denim gibi mahzunlaşıyordu.

Bankta gümüş saçlı bir adam
Yanında biraz geçkin bir madam
Öyle hararetli anlatıyorlar
Biri bırakıyor, diğeri başlıyor
Sonra susuyorlar
Ve gözleriyle birbirilerini tırmalıyorlar
Her neyse meramları
Anlaşamaya varamadan kalkıp gittiler.

Senin de dudakların titredi benim gibi
Sarıçiçekli mendille sildin gözlerini,
Toplamadın rüzgârla dağılan saçlarını,
Yüzünde çocukluğundan kalma çiçek izleri
Gözlerinin altında büyüyen morluklar
Dışarı vuruyordu içindeki fırtınalı denizleri

Bana birilerini hatırlattı
Rüzgâr, kanı çekilmiş gibi dolaşıyordu ortalıkta
Karşı plakçıdan yanık türkü sesleri geliyordu
Yürüyen insanlar olup bitenlere aldırmıyor
Herkes kendini yaşıyordu
Bense başkalarını…

Gitmeliyim şehrin en araka sokaklarına,
Kafamda düşünceler olanca hızıyla vuruşurken
Gitmeliyim… Ama seni bırakıp gidemedim
Tükenmiş muhabbetin izleri dudaklarımda
Buğulu gözlerinde çaresizlikler kulaklarımda

Biliyorum, birazdan sen de gideceksin…
Kocana akşam yemeği hazırlayacaksın
Etli pilav, soğan kebabı, cacık ve humus
Gözlerinin önüne gelecek ahdi namus
Daha yemek ateşteyken kapın çalacak
Kocan elleriyle kollarını tutarken
Yorgun koca bir günü unutacaksın
Sen “yemek” derken
O “boş ver yemeği, otur karşıma,
Gözlerin gözlerimde dinlensin” diyecek…

Ben neler de saçmalıyorum
Sen gidersen ben de giderim.
Bu güzellikleri, şehrin keşmekeşine terk ederim
Dolaşırım caddeleri baştanbaşa avare
Aldırmam yaşa, aldırmam çamura

Bir de baktım yoksun yerinde
Ben mi dolaşacağım yine
Tüm sokakları her seferinde
Sen meraklanma…
İçimdesin
Sıcacık yüreğimde
Asla üşümezsin…

Bilirim ki ayrılık rüzgâr gibidir.
O küçük ateşleri söndürürken,
Büyük ateşleri yangına döndürür
Hasan Kocamanoğlu